قرارگاه فرهنگی یک بچه ارزشی

کویر دل بزرگی دارد که بی امید دق نمی کند ما سالهاست آواز انتظار از حلقوم ساعت هایمان می تراود سالهاست دود غلیظی از بغض فراق در گلویمان می پیچد.سالهاست با کسالتهای آنی با دلمشغولی های کال ، گاهی با غم نان مدارا می کنیم؛ سالهاست با توایم و بی تو ایم اما با امید نفس میکشیم.

گاهی می گویم نکند کفش های تحمل مان پاره شود و چشم دلمان از مدار انتظار بلغزد نه...نمی شود، فردا باز هم خورشید در آسمان قدم می زند تو را به خدا بیا و تا جام این دلتنگی ما از اردیبهشت خالی نشده آیه های عدالت را در گوش زمین نجوا کن

علی احمدی