چرا ما همش فکر میکنیم زمانی میشه خندید و دلشاد بود که همه چی روبراه باشه راحتی باشه و سختی و مشکلی توی زندگی نباشه آخه چرا؟ مگه خدا خنده رو شاد بودن رو بهمون داده تا فقط برای روزای راحتی ازشون استفاده کنیم خوب اگه اینجوری فکر کنیم که هنر نکردیم معلومه که همه آدمها توی روزای بدون مشکل شادتر و خندون ترن اینکه هنر نیست بنظر من هنر اینه که با تموم مشکلاتی که توی زندگیت و با تموم غمی که توی قلبت داری بازم بخندی شاد باشی اونوقته که هنر کردی آدم چه میدونه تا فردا که زمین یدور به دور خودش میچرخه چه اتفاقی میخواد توی زندگیمون رخ بده پس چرا نخندیم و شاد نباشم شاید همین خنده ما توی سختیها باعث بشه تا مشکلاتمونم برن از زندگیمون اصلا خنده اومده تا باهاش انرژی بگیریم تا مشکلاتمونو بتونیم حل کنیم خنده برای همه زمانها و مکانهاست بخندیم از ته دل بخندیم قهقهه بزنیم... تا فردا خدا بزرگه... شاید فردا بهترین اتفاق زندگیمون رخ بده... خدا رو چه دیدی... چرا مردم فکر میکنن اونی که میخنده یا همیشه لبخند به لبشه پس دیوانست... بنظر من دیوانه اونایی ان که خندیدن نمیدونن
ارسال نظر
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.