قرارگاه فرهنگی یک بچه ارزشی

ای شهیدان!دردها برگشته اند

روزهامان را به شب آغشته اند

فصل هامان گونه ای دیگر شدند
چشمهامان مست وجادوگر شدند

هفته ها در هفته ها گم می شوند
وهم ها فردای مردم می شوند

روزگاری آشنا با شب بُدیم
آشنا با یارب و یارب بُدیم

سرخ مردان را امیدی داشتیم
مرگ را بازیچه می پنداشتیم

هان، چه شد آن گریه های نیمه شب
آن همه سوز و گداز و تاب و تب

وای بر ما باد و بر فردای ما
گر شقایق ها، روند از یاد ما

پای در گل در مسیر بندگی
ای دریغ از این همه شرمندگی

راستی ای دوستان ما کیستیم
ما که روزی با شهیدان زیستیم

هیچ می دانی چرا بی حاصلیم
چون که از یاد شهیدان غافلیم